Meeting papa - part 1

As we speak, zit ik in de trein, onderweg naar Southampton om papa op te halen, die is nu onderweg naar mij toe. Dus ik heb mooi de tijd om even wat leuke anekdotes te vertellen wat betreft het spoor. Ik denk dat de meeste Nederlanders zich hier dood zouden ergeren, zeker als ze hier met hun auto zijn. Spoorwegovergangen zijn hier namelijk extreem, en dan bedoel ik echt extreem veilig. De spoorbomen gaan zo'n anderhalf tot twee minuten van tevoren dicht, dan is de trein vaak nog niet eens in het zicht. En daarna duurt het ook nog wel even voordat ze weer open gaan. Het is zelfs zo erg dat bijna overal voetgangersbruggetjes zijn, zodat die in ieder geval niet zo lang hoeven te wachten. Maat kortom, het komt dus vaak voor dat er een rijtje auto's in alle rust staat te wachten totdat die bomen (aan beide kanten een boom met hekjes eronder, dus er snel nog even langs is er echt niet bij, hoewel je nog wel 6x veilig kan oversteken voordat die trein er aan komt) weer opengaan. Geduld is een schone zaak zullen we maar zeggen, en veiligheid voor alles. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het gigantische aantal cancellations dat hier de orde van de dag is. Je kan gewoon doodleuk op het station aankomen en dan horen dat je service niet rijdt. Dat gebeurt in NL ook wel maar dan meestal toch wel met een redelijk oké reden. Hier is er dan vast ook wel een reden (de machinist heeft geen zin ofzo) maar die wordt je niet verteld en iedereen lijkt het maar gewoon de normaalste zaak van de wereld te vinden. Niemand wordt boos, of gaat klagen bij de NOS, best een chille manier van leven eigenlijk. Want het bespaart wel een hoop energie om je gewoon niet druk te maken. Waar mensen zich ook niet druk maken is in de supermarkt, vooral de caissières kennen absoluut geen tempo. Ze pakken rustig product voor product, wachten tot je het in je tas hebt voor ze het volgende pakken en zeggen pas het bedrag als je alles hebt ingepakt. Ik vind dit persoonlijk niet zo erg, kan je lekker rustig aan doen, en de mensen hier lopen ook niet achter je te zuchten en te doen als je iets meer tijd neemt. Maar natuurlijk was dat wel even wennen, even jezelf settelen in dat kalme ritme van doen. Ik vind het wel relaxed, maar menig Nederlander zou echt zoiets hebben van, schiet nou maar even op, not to mention dat ik echt al minstens 6 keer ontslagen zou zijn als ik dat tempo zou aanhouden. In de SPAR was er een keer een man die me er op aansprak dat het 'niet zo beleefd' was om al door te gaan met de volgende klant als er nog mensen stonden in te pakken. Ik staarde hem toen aan met het idee van 'wat lul je nou' (niet gezegd hoor ;) want hoewel er misschien een kern van waarheid in zit, is het bij ons, zeker met onze Nederlandse 'een beetje opschieten-instelling' gewoon niet haalbaar is om altijd maar netjes te wachten, omdat als het druk is en ik dat niet doe, ik zowel de meeste mensen die graag een beetje door willen pakken, als mijn leidinggevende over me heen krijg omdat het wel wat sneller mag. Maar ik moest daaraan terugdenken omdat die man hier perfect tot z'n recht zou komen. Hier is doorgaan met de volgende klant als de vorige er nog staat echt not done.

Afgelopen week, woensdag, heb ik mijn eerste gig gehad met mijn band! Het ging gelukkig best wel goed. Eswara, Mercedes en Iris kwamen kijken, ik had ze uitgenodigd, maar achteraf was het dus helemaal niet zo groots gemaakt als vooraf het plan was dus ze waren de enige toeschouwers. Zo geniaal was het nou ook weer niet dus ik schaamde me bijna een beetje, al vond ik het wel leuk dat zij me konden zien spelen. Ik zal er wat foto's en filmpjes van posten. Daarna mochten we ons andere nummer ook opnemen in de studio :)
Donderdag had ik voor het eerst les in mijn nieuwe Engels klas, want ik ben een niveau omhoog gegaan. Dat moet ook wel, ik moet vanaf nu knetterhard gaan werken aan mijn Engels want ik heb toch maar besloten het CPE examen te gaan doen. Als het goed is kom ik met een aantal mooie papiertjes thuis... hoop ik ;) Maar mijn nieuwe klas is heel leuk, alweer een hoop nieuwe mensen leren kennen.

Een update wat betreft papa, ik zit inmiddels aan de thee op het vliegveld. Hij appte me zo straks dat hij wat vertraging had, een half uur, misschien drie kwartier. Dat gaf niet want ik had in Southampton mijn aansluiting gemist, maar toen zag ik onderweg dat het vliegtuig pas om 11:20 verwacht werd ipv 10:30! En toen ik hier kwam stond er doodleuk 'Expected 12:00' op de monitor... Dus nu ben ik aan het wachten, hopend dat het allemaal goed komt en kan ik rustig nog even doorgaan met mijn verhaal.

TO BE CONTINUED