On my way!!

Fijne paasdagen allemaal! Gisteren ben ik na een hele lange boottocht aangekomen op Jersey. Mijn reis is begonnen! Ik heb al een paar keer in mijn hoofd geprobeerd te beschrijven waar het me nou precies aan doet denken maar ik kwam niet verder dan St. Helier (de hoofdstad van Jersey, waar ik verblijf) is een klein Praag met zee. De natuur is Noorwegen met palmbomen. Het is heel erg Engeland maar toch ook zo erg Frankrijk. Mijn hoofd snapt het niet meer. Anyway, het is prachtig. Zeker ooit een keer heen gaan.

Maar straks daar meer over, want afgelopen week heb ik ook zeker niet stil gezeten. We waren natuurlijk druk met de gig voorbereiden, en maandag hoorden we dat in de bar in Bognor, waar we zouden optreden, ingebroken was waardoor de gig noodgedwongen verplaatst was naar school, tot overmaat van ramp precies tijdens de International Market, die ook die dag was en die ik óók druk aan het voorbereiden was. Wij zouden namelijk met een clubje Nederland vertegenwoordigen daar. Ik had die middag net met Iris daarvoor boodschappen gedaan! Daarnaast zouden Iris en ik samen meedoen aan International's got Talent, wat ook een onderdeel was van die markt, met 'Een heel zwaar leven (vertaald)' van Brigitte Kaandorp. Yep, because we have no shame. And because it is freaking funny. Kortom, twee optredens tegelijk, dat werkt niet echt. Ik moest dus nog effe gaan bedenken hoe ik dát ging doen. Diezelfde avond nog ging ik met de vriendinnen van mijn klas uit eten, om de verjaardag van Jasmin te vieren. Heel gezellig. Een aantal van ons (uhum, ik ook) maakten dankbaar gebruik van hun meerderjarigheid door een drankje te doen. Dinsdag was ook lekker druk. Naast het feit dat ik tot half vijf naar school moest, wilde ik bij wijze van symbolisch nog een laatste keer de weekboodschappen doen met Eswara. Niet dat ik veel nodig had, maar het idee. Dat we dat nog een keertje deden. Daarna wéér uit eten, (helemaal niet vervelend hoor) dit keer een afscheidsetentje met Mercè en Eswara. Mercè haar vriend kwam namelijk woensdag al en dan had ze geen tijd meer. Was ook supergezellig. Ik begon meer en meer te beseffen dat ik gewoon weg ging en dat ik hen allemaal achter moest laten. Dat is geen plezierige gedachte, kan ik je vertellen. Toen kwam de o zo drukke woensdag. Om 10 uur stond ik, gedoucht en wel bij ons kraampje, en vrij wel meteen was het hartstikke druk. Wij hadden eerst de intentie gehad ook wat Nederlandse spelletjes te spelen, maar daar hadden we niet eens echt ruimte voor. Vooral Nederlands eten dus, en het was populair! De stroopwafels, zelfgemaakte appelflappen, brood met pindasaus en pannenkoeken vlogen erdoorheen. Ik vond het erg leuk om alle docenten die ik gehad had in die drie maanden weer even te spreken voordat ik zou gaan. Want ja, die kwamen ook allemaal langs. Om 12 uur kon ik er gelukkig even tussenuit om mijn gig te spelen. Eigenlijk had ik daarvoor ook nog lessen maar dan had ik helemaal niet op de markt kunnen zijn dus ik vond het wel even best. Eswara en Mercè konden gelukkig ook nog komen kijken. Ik heb toen ook nog iedereen bedankt en na de gig het afscheid van iedereen daar! Ik wilde eigenlijk eerst nog teruggaan naar de markt maar dat bleek niet zoveel soeps meer. En het afscheid, had niet gedacht dat dat me zo zwaar zou vallen. Iedereen leek het oprecht stom te vinden dat ik nu alweer moest gaan en vooral Phil en Steve, mijn leraren hebben er oprecht alles aan gedaan om mij een mooie tijd te bezorgen. Ik ga ze allemaal nog missen ook! En toen meteen door naar another goodbye party (even een knipoog tussendoor, vanwege mijn Nederlandse autocorrectie die aanstaat maakte mijn telefoon net snotter van another. Misschien is snotter goodbye party ook wel toepasselijk, haha) met de vriendinnen van mijn klas, aangezien donderdag iedereen, ofwel definitief, ofwel voor de vakantie, al zou uitvliegen naar allerlei hoeken van Europa. We gingen naar een toetjesbar, en ik had een wafel met ijs, frambozen en witte chocola. Frambozen en witte chocola, echt de beste combi ever!! Maar het lag wel zwaar op de maag, want ik moest weg! Niet leuk. Je beseft opeens dat alles voor het laatst is. Daarna lekker gekookt voor Es. Ook voor het laatst. Snif snif.

Donderdag zou aanvankelijk een wat rustiger dagje worden, niets leek minder waar met aldoor afscheid nemen en toch moeten beginnen met inpakken. Ik heb van alles wat ik niet meer nodig had gedoneerd aan Jan en alleman, en mijn laatste lessen, nou ja ik vond het zo raar dat het alweer de laatste waren! Vrijdag waren we immers vrij... Daar heb ik ook lekker gebruik van gemaakt door uit te slapen. Ik ben naar Portsmouth geweest want ik moest nog een paar dingetjes hebben en daarbij flink wezen inpakken. Ik had alleen wel vrij snel door dat ik nooit alles in mn grote koffer zou krijgen. Gelukkig was daar Eswara, de grote redder in nood, die A voor me gekookt heeft, en B omdat ze met de auto naar huis ging (ze werd opgehaald) wel wat spullen voor me wilde meenemen naar NL. Thanks Es, you are my hero. Ja. Afscheid nemen van Es was errug pijnlijk. Zij ging s avonds al weg en dat moment, nou ik voelde me even zo alleen. Zo gek. Je raakt elkaar zo gewend. Ik denk dat ik haar echt ga missen... Veel tijd om na te denken had ik alleen niet. Alles zo goed en kwaad als het ging ingepakt, en geprobeerd te slapen. Geprobeerd inderdaad, heel succesvol was het niet want ik had nogal stress. Over het inpakken, de laatste dingetjes doen en weggaan uit Chi. Ik zal in totaal misschien vier uur geslapen hebben. Om vijf over vijf ben ik er dan ook maar uit gegaan, kon ik rustig aan doen want slapen werd het toch niet meer. Om kwart voor zeven moest ik immers de deur uit. Het was zo raar, om dan opeens je kamer achter te laten. Dat was mijn plekje, mijn huisje, hoe klein ook. Nu niet meer. Nu ben ik vogelvrij. Zo voelt het. Ontheemd, bijna. Gelukkig ging het die ochtend allemaal vrij soepel. In de bus, wachten, op de boot, weer wachten, heeeeeel lang wachten (ik lag als een soort aangespoelde bakvis op een bankje te slapen) en toen was ik op Jersey! Mijn telefoon denkt alleen kennelijk dat ik in Frankrijk ben. Nou, dat klopt niet, ook al kan ik niet met logica beredeneren wat het wel is. Hier aankomen was alleen al een prachtig gezicht. Ik heb er wel foto's van. Op de boot kon je trouwens intens veel drank kopen. Tax free, hè. Ik vond het best een leuk idee dat ik het nu mócht kopen, maar ja, dan heb je aanbiedingen van 6 flessen voor 20 pond. Inderdaad best goedkoop voor goede drank, maar dan vraag ik me af wat ik met 6 flessen drank moet. En vooral, hoe ik het ga meenemen... ;)

Mijn eerste dag op Jersey, vandaag, begon heerlijk zonnig. Ik ben lekker gaan rondsnuffelen in St. Helier, wat hele mooie pleintjes en haventjes heeft en voor 's middags had ik een 'half day island tour' geboekt. Kleine complicerende factor, toen ik daar aankwam vertelde de gids me dat wegens gebrek aan belangstelling de Engelstalige tour gecancelled was, en dat er vandaag enkel een in het Frans was. Ze vroeg daarop of ik nog mee wilde want ik kon eventueel mijn geld terug krijgen. Nou ja, ik dacht: goed voor mijn Frans en stapte toch maar in. Eigenlijk geen moment getwijfeld en ik kon alles ook heel goed volgen. We kwamen langs de meest prachtige stranden, zowel met zand als rotsen, blauwe zee (echt heel blauw, daar hoeft het dus niet eens echt warm voor te zijn) velden vol met narcissen en andere wilde bloemen, karakteristieke dorpjes, kastelen en forten en vooral Duitse bunkers. De hele kust staat er vol mee. Niet dat het erg lelijk is, het was allemaal supergaaf om te zien. Daarna ben ik van eten en toen begon het ook best wel te regenen, dus toen ben ik naar terug gegaan, onder het mom van: morgen weer een dag. En nu zit ik hier, in mijn uberschattige kamertje, en de mensen die het hier runnen zijn echt heel aardig. Ik heb het hier wel goed voor elkaar. Spreek jullie snel!!