Welcome to Chichester
6 januari 2018 - Chichester, Verenigd Koninkrijk
Mijn eerste dag in Chichester... Ik ben vooral blij dat ik er ben. Ik ben eerlijk gezegd nog steeds aan het bijkomen, probeer te beseffen wat ik nou precies aan het doen ben en waarom ook alweer. Ik ben ook niet helemaal fit dus rustig gewoon even wennen. Dat mocht ook wel na de lange reis hiernaartoe. Het laatste deel in de trein was ik echt heel hard aan het proberen wakker te blijven. Ik zag het weer zo gebeuren dat ik Chichester voorbij zou slapen... Een kort verslag ;)
Gisteravond laat, om precies te zijn half elf, stond ik eindelijk bij de voorkant van de campus. Wat was ik blij toen ik belde en Richard, de nachtwaker opnam en zei dat ie me kwam halen. Het was pikkedonker en ik had geen idee waar ik heen moest. Eigenlijk ben ik meteen vanaf het vliegveld in een soort flow begonnen aan het vervolg van mijn reis. Trein, metro, weer trein... Geen stress, geen angst, niks. Ik liet het allemaal maar komen. Zo relaxed ben ik anders nooit, en zeker niet in het buitenland, dus dat was al een verrassing op zich. Vlekkeloos ging het helaas niet. Tot London Victoria ging het prima, op het vliegveld was ik net op tijd voor de trein en ik liep ook zo de metro in. Eenmaal in Victoria moest ik even wachten, maar ik moest toch nog eten, dus dat was niet zo erg. Dus ik in die trein, ik blij dat ik al die overstappen overleefd had, en ik plof neer. 'Ladies en gentlemen, this train will be divided at Horsham. Make sure you're in the right coach...' Drie keer raden wie dat natuurlijk niet was. Ik wilde naar voren lopen met mijn koffer om te zorgen dat ik niet in het pikkedonker ik-weet-niet-waar zou belanden, maar dat leek niet echt een optie. De treinen hier lijken op één grote sleepover, soms drie stoelen naast elkaar waar tassen, benen, en andere delen van mensen op hangen, en het gangpad is smal. Echt smal. Ik paste er niet echt tussendoor met mijn koffer. En, leek het, ik kon toch niet door de trein naar het andere deel lopen. Na een paar minuten waren we in Clapham Junction, ik eruit, rennen, naar de voorkant van de trein. Net als ik in wil stappen RIJDT HIJ WEG!!! Ik was zo kwaad! De conducteurs op het perron vertelden me later dat het wel degelijk mogelijk was geweest om door de trein naar het andere gedeelte te lopen. Hier kan dat. Weet ik veel, in Nederland kan het niet, dus het klonk voor mij vrij logisch dat ik eruit en er weer in moest. Mij restte op dat moment niks anders dan een half uur wachten op de volgende trein. Echt weer zo'n actie voor mij. Gelukkig kon ik toen wél zo door naar Chichester, waar Richard me naar m'n kamer bracht. Richard is een schatje. Zo'n man die je als je opa wil, maar ik denk dat hij ook wel tough kan zijn. Hij complimenteerde me overigens wel over mijn Engels. Dat is dan natuurlijk wel weer leuk.
Tot nu toe bevalt het mij hier gelukkig prima. Ik ben erg blij met mijn kamertje, ik ben het druk aan het gezellig maken en probeer een plekje te vinden voor mijn spullen. Het is hier nog steeds een zooi omdat ik gewoon erg moe ben en ondertussen ook nog voor mijn eigen eten moet zorgen. Welkom in de harde wereld van het op jezelf wonen! Al vind ik het stiekem veel te leuk. Zelf boodschappen doen, zelf inrichten, dit is iets helemaal van mij. Ook al kan ik de blower in de douche niet uit doen en maakt dat me helemaal gek. Ik leer er vast mee leven. Vandaag dus wat boodschapjes gedaan en verkend, de stad is prachtig, I absolutely love it. Er staat een soort Notre Dame in het midden en het centrum is precies wat je van een typisch oude Engelse stad verwacht. Inclusief Waterstones en CardFactory. Wat wil ik nog meer. Mijn huisgenoten heb ik nog niet zoveel gezien, op Eswara na dan, waar ik al gezellig mee gepraat heb en die me (gelukkig) kon uitleggen hoe de magnetron werkt. Want ik en apparaten... Dat is geen denderende match. Wel grappig, ik liep haar tegen het lijf, vraagt ze me waar ik vandaan kom. 'The Netherlands' zeg ik. 'Echt? Ik ook!' ;) Tot nu toe wonen we hier met vier. De andere twee kom ik vast vanzelf een keer tegen. En morgen rustig verder mijn kamer inrichten. En op zoek naar een nieuwe adapter....
Wat leuk dat je een reisblog bij houdt! Zal het zeker volgen.
Heel veel plezier in Chichester.
Groetjes,
Liefs, Petra
Hallo Maris,
Mooi, dat je alles zo uitgebreid beschrijft. En wat heb je een mooie kamer!
Natuurlijk moet alles wennen. Dat kost tijd. Maar jou kennende, gaat dat zeker lukken.
Je bent al naar de college geweest? Via googelen heb ik gezien, dat dat een groot complex is.
Ben benieuwd naar jouw volgende verhalen.
Knuffel, opa